ویل دورانت می نویسد: ( اختلاف مقاومتی که اکنون در میان زن و مرد دیده می شود ، آن روزها چندان قابل مقایسه نبوده است این  اختلاف بیشتر از لحاظ شرایط زندگی و محیط پیدا شده  و از حیث عمقی و فطری بودن  چندان قابل توجه نیست. زن ، اگر از از بیچارگیهای وظایف الاعضاییاو چشم بپوشیم ، در آن هنگام از حیث بلندی قامت و بردباری و چاره اندیشی و شجاعت دست کمی از مرد نداشته ، و مرد به او به مثابه زینت و یا بازیچه جنسی نظر نمی کرده است. بلکه موجودی بوده نیرومند که میتوانسته ساعات درازی به انجام کارهای دشوار بپردازد ، و هنگام ضرورت نیز ، در راه فرزندان و عشیره خود تا حد مرگ می جنگیده است.

خوب با وجود تمامی مطالبی که من توی وبلاگم مینویسم میخوام به نتیجه ای  برسم و می خوام از شما خانمها ی عزیز بپرسم مگر غیر از اینه که اگه حتی یک روز زن در خانه نباشه تمام نظم خانه به هم میریزد . این مردهایی که حتی توانایی اداره امور شخصی خودشان را به تنهایی ندارند ، همینهایی که در دامن همین مادر پرورش پیدا کردن ،  و اگر زن نبود زندگی نبود ( متعصبانه حرف نمی زنم فقط می خوام به اصل برابری برسم)

آیا قابل قبول است که زن اینقدر ضعیف عمل کند ؟ آیا میتوان پذیرفت که یک عمر بی هیچ دلیلی زن مطیع مرد باشد ؟ البته من نمیگم با جنس مرد بد باشیم نه میخوام بگم خودمون باشیم بدونیم که ما هیچ فرقی با مردا نداریم و حتی با زنان موفقی که بهتون معرفی میکنم می بینیم که چه زنان موفقی در تاریخ جهان و ایران داشتیم و داریم، که  با توجه به این همه محدودیت برای جنس زن همچنان پابه پای مردان پیش رفته اند . چه بسیارند زنانی که با وجود داشتن شوهرها ی بد ، معتاد ، بیکار و ... زندگی خانواده را اداره می کنند .  زنانی که در کارخانه ها کارهای سخت و کارگری می کنند و حتی دستمزدی کمتر از مردان می گیرند. زنانی که کارهای کشاورزی میکنند و هم زمان مسئولیت خانه داری و بچه داری را هم به دوش میکشند. و... 

پس چرا باز هم قبول میکنیم که اینهمه بیعدالتی را بدوش بکشیم؟ چرا در ارث حق زن ومرد برابر نیست؟

چرا حق طلاق با زن نیست؟ و خیلی چراهای دیگر...