زنان در این روز کار را تعطیل می‌کردند و اداره امور منزل بر عهده مردان بود.این روز را «جشن مزدگیران » می گفتند و مردان به زنان مزد یا هدیه می دادند.
قرن‌هاست که زرتشتیان در این روز خانه‌های خود را پاکیزه می‌کنند، گرد و غبار را از خانه‌ها می‌روبند و عطر خوش آویشنی که بر چهار گوشه اطاق افشانده اند، خانه هاشان را می‌آکند.
روز اسفند از ماه اسفند در فرهنگ زرتشتی روز اسفندگان است. روزی که به زنان تعلق دارد و بنا به تاریخ، کهن ترین روز گرامیداشت «زن» در جهان است.

ادامه مطلب...

یکی از ویژگی‌های دینی که اشوزرتشت آن را در نزدیک به چهار هزار سال پیش به مردم معرفی کرد، جایگاه والایی است که برای زنان قایل شده‌است.
در این آیین همواره زنان و مردان در کنار یکدیگر مورد توجه یا خطاب قرار گرفته‌اند. آن‌چه در پی می‌آید نمونه‌هایی از این ویژگی است:

• این زمین را که پناهگاه ما است، با زنانی که در آن هستند می‌ستاییم، ما زنانی را می‌ستاییم که از پرتو راستی ممتازند (گاتاها- یسنای 38 بند 1)
• کدبانوی پاک و سرور پاکی خانواده را می‌ستاییم (یسنای 26 بند 8)
• زن و فرزند خود را از تحصیل دانش و کسب هنر باز مدار تا غم و اندوه برتو راه نیابد و در آینده پشیمان نشوی (از پند نامه آدرباد ماراسپند)
• ستایش به جای می‌آورم از برای فروهرهای پاک‌دینان و از برای زنان با گروه فرزندان (یسنای 31 بند 6)
• با این نماز و ستایش فروهر نیک توانای مقدس پاک‌دینان را خواستار ستاییدن هستم و زنان کاردان با گروه فرزندان پیشرو را خواستار ستاییدنم (یسنای 32 بند 6)
• کسی که در خان و مانش اشوی نیک زیبای درخشان به در آید، دختری زیبا پیکر، نیرومند، خوش‌اندام‌، کمر بمیان بسته، بلند بالا، مجلل و آزاده‌نژاد، خرامان شود (فروردین یشت – فرگرد 107)
• هورمزد به زن فرمود: ای زن تو آفریده شده‌ای که مردان نام‌آور و پارسا را به وجود آورده در آغوش پر از مهر و محبت مادرانه خود به پرورانی تا به وسیله آنان ریشه دشمن راستی و پاکی از جهان برکنده شود، پیروزی خواسته اهورایی بر مردم پدیدار شود. ای زن از بدی و گمراهی به‌پرهیز، به زاد و افزایش پارسیان به کوش من که هورمزد‌، تواناترین توانایم، آیینی را در جهان استوار داشتم که از زایش فرزندان پاک و کاردان تو جهان از بدان پاک و داد راستین اهورایی بر مردم آشکار و بی‌گمان شود. (از بندهش

برداشت از سایت انجمن زرتشتیان تهران

با وجود این که زنان از حقوق مساوی با مردان برخوردارند، اما به معنای واقعی مستقل نیستند و هنوز هم به استقلال کامل دست نیافته اند. آنها از فراز هزاران سال که نقش زنان تحت ستم را داشتند، توانسته اند خود را فقط از نظر فرم روبنایی آزاد سازند. به دلیل آن که مطیع بودن و متابعت هنوز در اندیشه های آنان باقی مانده است. آن ها اغلب در فرهنگ مطیع باقی می مانند و مانند انسانهای تحت ستم، این روش را به کار می گیرند تا به اهدافشان برسند. در یک هرم قدرتی خشک و غیرقابل انعطاف، مسلمأ فرهنگ مطیع یک راهکار معنایی را میسر می کند.

ادامه مطلب...

ویل دورانت می نویسد: ( اختلاف مقاومتی که اکنون در میان زن و مرد دیده می شود ، آن روزها چندان قابل مقایسه نبوده است این  اختلاف بیشتر از لحاظ شرایط زندگی و محیط پیدا شده  و از حیث عمقی و فطری بودن  چندان قابل توجه نیست. زن ، اگر از از بیچارگیهای وظایف الاعضاییاو چشم بپوشیم ، در آن هنگام از حیث بلندی قامت و بردباری و چاره اندیشی و شجاعت دست کمی از مرد نداشته ، و مرد به او به مثابه زینت و یا بازیچه جنسی نظر نمی کرده است. بلکه موجودی بوده نیرومند که میتوانسته ساعات درازی به انجام کارهای دشوار بپردازد ، و هنگام ضرورت نیز ، در راه فرزندان و عشیره خود تا حد مرگ می جنگیده است.